In 2023 bracht de AIVD 56 ambtsberichten uit, onder andere over aanslagplannen. De meeste informatie van de AIVD is geheim en mag volgens de wet niet worden gedeeld. Een van de weinige manieren waarop in bepaalde gevallen wel informatie mag worden gedeeld, is via een ambtsbericht. In een aantal zaken zijn het afgelopen jaar in Nederland mensen aangehouden na een ambtsbericht van de AIVD.

Een ambtsbericht is een document. De ontvanger kan op basis van een ambtsbericht maatregelen nemen tegen de persoon of organisatie die erin wordt genoemd. De AIVD kan zelf niet opsporen en vervolgen. Die taak ligt bij de politie en het Openbaar Ministerie (OM). Informatie over strafbare feiten kan zo naar het OM worden gestuurd.
Soms beschikt de AIVD over informatie die van belang is voor de opsporing of vervolging van (zware) strafbare feiten. Bijvoorbeeld als uit een onderzoek blijkt dat iemand van plan is een aanslag te plegen. Dan kan de dienst een ambtsbericht aan het OM uitbrengen. Het OM kan op basis van het ambtsbericht een eigen onderzoek starten. Ambtsberichten worden opgenomen in het strafdossier.

Bron van de informatie blijft geheim
Een ambtsbericht bevat de gegevens van de persoon of organisatie waar het bericht betrekking op heeft en gegevens over het vermoedelijke strafbare feit dat is geconstateerd. Hoe de AIVD aan die informatie is gekomen, is geheim. Daarbij kan gedacht worden aan informatie van een telefoontap of van een bron die iets heeft gemeld. In verband met bronbescherming mag de AIVD van de wet niet naar buiten brengen waar de informatie vandaan komt. Deze informatie wordt dus uit het ambtsbericht gelaten.
Ook kan de AIVD een ambtsbericht uitbrengen aan andere instanties. Bijvoorbeeld aan een burgemeester, de Immigratie- en Naturalisatiedienst of de Raad voor de Kinderbescherming. De ontvanger kan op basis van dit ambtsbericht besluiten om zelf een onderzoek te starten. En dat gebeurt meestal ook.