Het geweld tegen toezichthouders in het openbaar vervoer heeft afgelopen zomer op schokkende wijze toegeslagen. Bij NS-station Rotterdam Centrum werden twee vrouwelijke buitengewoon opsporingsambtenaren (boa’s) mishandeld door een reiziger die zich agressief gedroeg. Tijdens de rechtszaak ontkende de verdachte, die al vaker in aanraking was gekomen met justitie, dat hij geweld had gebruikt.

De verdachte, een 30-jarige man geboren in Zaïre, werd de rechtszaal binnengeleid door de parketpolitie. Hoewel hij klein en verlegen oogt, bleek hij bij zijn aanhouding op 7 augustus veel kracht te hebben gebruikt. De aanhouding vond plaats nadat meldingen binnenkwamen dat hij luid schreeuwde naar medepassagiers in de trein. Ook had hij geen geldig vervoersbewijs en geen ID bij zich. Toen de boa’s hem wilden aanhouden, verzette hij zich hevig en probeerde weg te rennen. Op de trap werd hij echter opnieuw vastgepakt, waarna de situatie escaleerde.

Geweld tijdens aanhouding
Op het perron begon de verdachte wild om zich heen te slaan. Hij greep beide vrouwelijke boa’s stevig vast en draaide hun polsen om. Een getuige hoorde hem schreeuwen: “Ik haat hoeren, ik breek hun botten!” Uiteindelijk waren vier toezichthouders nodig om de man onder controle te krijgen.
De gevolgen waren ernstig. Een van de boa’s hield er een zwaar gekneusde pols aan over en was wekenlang arbeidsongeschikt. Haar collega liep mogelijk een polsbreuk op en moest met haar arm in het gips. Ondanks hun fysieke herstel blijven de emotionele impact en de twijfel over de veiligheid van hun werk bestaan. De rechtbank kende elk slachtoffer een schadevergoeding van €500 toe, hoewel de verdachte ontkent gewelddadig te zijn geweest.

Achtergrond en veroordeling
De verdachte, die vroeger een vaste baan en woning had, is inmiddels dakloos en kampt met verslavingen. Hij heeft vaker voor verstoringen gezorgd en kreeg eerder al de ISD-maatregel opgelegd, gericht op langdurige heropvoeding van veelplegers. Echter, doordat hij recent geen nieuwe incidenten had veroorzaakt, kon de aanklager de ISD-maatregel niet opnieuw eisen. In plaats daarvan werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van honderd dagen, die bijna volledig werd gedekt door zijn voorarrest, waardoor hij na één nacht vrij mocht.