Enkelbanden vorig jaar 103 keer gesaboteerd

Minister Sander Dekker voor rechtsbescherming wil betere enkelbanden om sabotage te voorkomen. Dat vertelde hij dinsdag in de Tweede Kamer. Ze moeten steviger worden en een betere netwerkverbinding krijgen. Niet zonder reden, want in 2018 wisten 101 dragers zich 103 keer aan elektronisch toezicht te onttrekken.

Van de 101 saboteurs zijn er nog altijd vier spoorloos verdwenen. De anderen zijn opgespoord of hebben zich zelf weer gemeld. Zij moesten volgens Dekker weer terug naar de gevangenis. Het vernielen van de enkelband kan extra celstraf of een geldboete opleveren, maar het zich onttrekken aan justitieel toezicht is (nog) niet strafbaar. Om sabotage tegen te gaan, werden vanaf 2017 sterkere verbindingsclips in de enkelbanden gebruikt, maar die hebben niet het gewenste resultaat gehad. Naast sabotage vormen software- en netwerkstoringen een probleem. Dit jaar gebeurde dat al drie keer, waarbij er een keer gedurende enkele dagen in totaal 25 uur geen verbinding was. Op dat moment waren er 725 personen onder elektronisch toezicht. Vermoed werd dat sommigen op de hoogte waren van de storing, maar er is voor zover bekend maar één keer misbruik van gemaakt. Tachtig risicovolle personen werden gedurende de storing preventief opgesloten.

Sabotage niet te voorkomen
De enkelband is bedoeld om gevangenen in de laatste fase van hun detentie een betere kans te geven om weer te integreren in de samenleving. Op afstand is te controleren waar de persoon zich bevindt en of hij of zij zich aan de afspraken houdt. Het gebruik van de enkelband neemt toe. In 2017 waren er nog 3500 dragers, het jaar daarop 500 meer. Hoogleraar reclassering Peter van der Laan waarschuwt in de Volkskrant dat verbetering van de enkelband fraude en sabotage nauwelijks zal verminderen. Als dragers ervan af willen, weten zij altijd wel een methode te verzinnen. De enkelband is slechts een psychologische drempel die mensen moet motiveren om niet weer de fout in te gaan, maar biedt geen garanties. De minister erkent dat sabotage niet is uit te sluiten. Het moet namelijk mogelijk blijven de enkelband te verwijderen, als de drager bijvoorbeeld bij een ernstig ongeval betrokken raakt en zijn been in het gips moet. Een externe organisatie moet nu gaan onderzoeken hoe de meeste problemen zijn te voorkomen en er komen betere afspraken met leveranciers van enkelbanden.

Deel dit artikel via: