Een rootkit is een vorm van kwaadaardige software die heimelijk en persistent toegang verleent tot een computer of een ander elektronisch apparaat, vaak zonder medeweten of toestemming van de gebruiker. Het doel van een rootkit is om ongeautoriseerde toegang te verschaffen tot het systeem en om zijn aanwezigheid te verbergen voor de gebruiker en beveiligingssoftware.

Rootkits kunnen verschillende vormen aannemen en verschillende technieken gebruiken om hun doelen te bereiken. Ze kunnen bijvoorbeeld bestanden en processen verbergen, netwerkactiviteit maskeren, gebruikers- en systeembestanden wijzigen, of zelfs de controle over het hele systeem overnemen.

Het woord ‘root’ in ‘rootkit’ verwijst naar de hoogste gebruikersrechten op een Unix-achtig besturingssysteem, vergelijkbaar met de beheerdersrechten op een Windows-systeem. Door deze rechten te verkrijgen, kan een rootkit diepgaande wijzigingen aanbrengen in het systeem, waardoor het moeilijk kan zijn om zijn aanwezigheid te detecteren en te verwijderen.

Rootkits worden vaak gebruikt door cybercriminelen om heimelijk toegang te krijgen tot systemen, vertrouwelijke informatie te stelen, of om andere vormen van schadelijke activiteiten uit te voeren, zoals het installeren van andere malware of het opzetten van botnets. Ze kunnen worden verspreid via verschillende aanvalsvector, waaronder geïnfecteerde e-mailbijlagen, kwaadaardige websites, of via kwetsbaarheden in software.

Het detecteren en verwijderen van rootkits kan een uitdaging zijn vanwege hun vermogen om zich diep in het systeem te verbergen. Gespecialiseerde tools en software voor het detecteren van rootkits worden vaak gebruikt door beveiligingsprofessionals om verdachte activiteiten te monitoren en mogelijke infecties te identificeren. Daarnaast is het belangrijk om software en systemen regelmatig bij te werken en te patchen om kwetsbaarheden te verminderen en de kans op infecties te minimaliseren.