In Nederland is sprake van zo’n grote diversiteit in de ontwikkeling en uitvoering van risicocommu­nicatie en de daarbij betrokken actoren, dat het niet mogelijk is om een algemene conclusie te trek­ken over de doeltref­fend­heid van de risicocom­municatie. Dat stellen onderzoekers van de Universiteit Twente en I&O Research in een onderzoek in opdracht van het WODC.

Bij de risico­com­mu­ni­catie vanuit de overheid gaat het erom dat een over­heidsinstantie met een bepaald doel een bepaalde boodschap over een bepaald risico via een (com­binatie van) bepaalde media probeert over te brengen op een bepaalde doelgroep. Risicocom­mu­nicatie in Nederland krijgt daardoor op een veelvoud aan manieren gestalte.

Effect versterken
Volgens de literatuur is doeltreffende risicocommu­ni­catie geba­seerd op de analyse van de doel­groep en de aansluiting van de communicatiestrategie bij de doelgroep. Hoe specifieker de doelgroep en de strategie bepaald worden, des te klein­scha­liger de risicocommunicatie. De capaciteit die nodig is om dergelijke kleinschalige activiteiten uit te voeren, is echter groter. Toch kunnen ook grootschalige campagnes effectief zijn, zolang ze voldoen aan de criteria voor doeltreffende cam­pag­nes zoals duide­lijkheid van de informatie. Verder sluit het een het ander niet uit. Zo kunnen er klein­schalige, lokale en regionale activiteiten georgani­seerd worden die aansluiten bij een lande­lijke publiekscampagne. Het combineren van regio­nale en landelijke risicocommunicatie kan het effect van de risicocommunicatie versterken.

Aansluiting bij informatiebehoefte burger
Uit het onderzoek blijkt dat de risicocommunicatie in Nederland redelijk aansluit bij de informatiebehoefte van de burger. Over het algemeen wordt de verstrekte informatie duidelijk gevonden, maar niet alle burgers zijn in staat om die informatie om te zetten in handelingen. Som­mige bur­gers geven er de voorkeur aan om geïnformeerd te worden via de traditionele media en nieuws, andere zoe­ken liever zelf naar informatie op internet. Daarom moet er bij risicocom­muni­catie voor gezorgd worden dat relevante informatie van de overheid makkelijk te vinden is.

Professionalisering risicocommunicatie
Onder sommige professionals bestaat behoefte aan verdere professionalisering van de risicocommunicatie. Dit betreft onder andere kennis over de wetenschappelijke literatuur en theoretische modellen over gedragsdeterminanten, waarop zij hun risicocommunicatie kunnen baseren.

Lees het volledige rapport.