In 2023 viert Peter Hoes (44) zijn 10-jarig jubileum als voorzitter van de Vereniging Beveiligingsorganisaties Nederland (VBe NL). Tijdens de onlangs gehouden ALV waren de aanwezige VBe NL-leden namelijk unaniem positief over zijn herverkiezing. Waar kwam bij de Haarlemse ondernemer (Alpha Security) in 2013 de ambitie vandaan om voorman te worden van de branchevereniging? En waar staat VBe NL over 3 jaar?

“Onze vereniging bestaat al sinds 1997″, vertelt Hoes. “Opgericht vanuit het idee dat het beveiligen van evenementen en horeca iets anders is dan particuliere beveiliging en daarom ook een eigen cao nodig heeft. Met aparte afspraken en arbeidsvoorwaarden. Beide cao’s in de beveiligingsbranche konden jarenlang prima naast elkaar functioneren. De belangrijkste afspraak destijds: minstens 51% van de omzet van onze leden moet gericht zijn op evenementen- en horecabeveiliging. Die flexibiliteit en diversiteit in werkzaamheden waren – en zijn vandaag de dag nog steeds – essentieel. Want een werknemer die fulltime in dienst is, die kun je niet alleen maar op de beveiliging van bijvoorbeeld een discotheek zetten, als die discotheek alleen in het weekend open is.”

Gentlemen’s agreement
Ruim 10 jaar later is Hoes net bestuurslid als de toenmalige minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid vindt dat de controle op het naleven van de dispensatiebepaling – het leeuwendeel van de omzet gerelateerd aan evenementen- en horecabeveiliging – voortaan onderling geregeld moet worden tussen de brancheorganisaties.
Maar als een lid van VBe NL in die periode een aanbesteding wint voor het beveiligen van penitentiaire inrichtingen, is de verliezende partij, lid van de Nederlandse Veiligheidsbranche, furieus. “Ze verloren een aanbesteding op basis van onze concurrerende cao. Terwijl het bewaken van een complex natuurlijk niets van doen heeft met het beveiligen van horeca of een evenement. Ik snapte die boze reactie wel. Je hebt met elkaar een gentlemen’s agreement: die moet je nakomen.”

Strijd
Het gevolg van de kwestie werd een strijd tussen beide brancheverenigingen, waarin de ene na de andere rechtszaak wordt gevoerd. “Ook binnen onze vereniging, die toen nog maar 18 leden telde en nog geen werkorganisatie had, ontstonden twee kampen. Met voorstanders van de bestaande afspraak en voorstanders van een cao volledig gericht op het beveiligen van horeca en evenementen. Bijna het complete bestuur wilde – uit eigenbelang – die laatste keuze doordrukken, zonder alle leden echt goed te informeren. Zelfs als dat ten koste zou gaan van andere aangesloten bedrijven. Ik was het daar natuurlijk niet mee eens en heb iedereen geïnformeerd. Uiteindelijk zijn de overige bestuurders en hun organisaties uit de vereniging gestapt. Bleef ik als enig bestuurslid met ongeveer 10 leden over.”

Mooie club
Het dilemma voor Hoes: doorgaan of stoppen? Maar het antwoord werd door de overgebleven werkgevers snel geformuleerd. “We zeiden: we zijn van oudsher een mooie club, kennen elkaar lang en we hebben nog ambitie. Kortom; we gaan samen verder.” Met organisatorische steun van MKB-Nederland herpakte VBe NL zich en bestuurslid Hoes stelde zich na een aantal jaren kandidaat als voorzitter. “Ik wilde eerst mijn eigen bedrijf op orde hebben, voordat ik me kon inzetten voor een betrouwbare branche waar gelijkheid en transparantie hoog in het vaandel staan. Waar die ambitie vandaan komt? Mijn rechtvaardigheidsgevoel is groot. Vroeger stoorde ik me al aan misstanden in de sector. Dacht ik dat iedereen zich oprecht wilde inzetten voor de veiligheid in Nederland, maar dat bleek soms toch niet het geval.”

Teamspirit
Hoes diende ooit als militair bij de Luchtmobiele Brigade, snel inzetbare kleine eenheden, ook wel rode baretten genoemd. Ze staan voor moed, incasseringsvermogen en teamspirit. Vooral dat laatste kenmerk is volgens de voorzitter belangrijk bij VBe NL. “De vereniging zijn wij. Teamspirit, daar gaat het om. Samen de koers bepalen en zorgen voor genoeg draagvlak. Intussen is VBe NL actief op veel dossiers in een sector die volop in ontwikkeling is. Bieden onze leden een verscheidenheid aan veiligheidsdiensten aan binnen een cao die hierin voorziet. En zijn we gegroeid tot de grootste ondernemersvertegenwoordiger in het veiligheidsdomein. Met evenveel stemrecht voor elk lid. Soms betekent dat water bij de wijn doen. Of je eigen idee even in de koelkast zetten. Maar ik draag elk verenigingsbesluit met passie uit, tenzij het echt mijn morele kompas verstoort. Waar we over 3 jaar staan, aan het einde van mijn huidige termijn? Mijn meest vurige wens is dat we dan af zijn van die eindeloze cao-discussie. En we elkaar als brancheverenigingen niet meer tegenwerken.”

Tekst: Jerome Jacquot

‘Beveiligingsvak is bijzonder en divers’
Zijn zwarte uniform met V-embleem hangt altijd in zijn kantoor, want Peter Hoes laat zich nog geregeld inroosteren als beveiliger. Zo weet hij wat er op de werkvloer speelt: bij zijn klanten én bij zijn werknemers. “Uitstralen dat je trots bent op je vak begint ook bij de waardering die je krijgt van het bedrijf waarvoor je werkt. Het beveiligingsvak is bijzonder en divers, moeilijk ook. Want als beveiliger moet je áltijd scherp en alert zijn, vind ik. Vanaf de eerste controleronde van een dienst tot en met de laatste. De hele tijd ben jij verantwoordelijk: voor de veiligheid van mensen, voor een gebouw of voor iemands eigendom. Je staat soms wel in nauw contact met politie of handhaving, maar jij bent namens de klant de ambassadeur op het gebied van veiligheid. Tegelijkertijd moet je ook daadkrachtig kunnen handelen of je geeft oplossingsgericht advies. Een goede beveiligingsbeambte is daarom eigenlijk meer een veiligheidsadviseur.”