Naar schatting is twee procent van de camera’s die (een stukje van) de straat in beeld brengen van een overheid. De rest is van particulieren.

Toezicht met behulp van camera’s wordt in Nederland al bijna twintig jaar toegepast door gemeenten, politie, ondernemers en bedrijventerreinen. Het ministerie van Veiligheid en Justitie vroeg Sander Flight van de DSP-groep een inventarisatie uit te voeren en een schets van het Nederlandse cameralandschap te maken.

Velen beschouwen cameratoezicht als instrument in de strijd tegen onveiligheid en criminaliteit. De overheid zet camera’s in voor allerlei doelen: toezicht, handhaving en opsporing. Bij de overheid horen in dit geval: politie, gemeenten, defensie, ambulances en de Belastingdienst. Er zijn ongeveer 5.000 van dit soort overheidscamera’s in Nederland.

Tussen de 350.000 en 700.000 camera’s brengen naar schatting (een stukje van) de openbare weg in beeld. De meeste bewakingscamera’s filmen echter in besloten of niet-openbare ruimtes.

Private en semi-publieke instanties gebruiken naar schatting zo’n 50.000 camera’s, bijvoorbeeld voor verkeerstoezicht en in het openbaar vervoer. Maar ook dat aantal valt in het niet bij het aantal bewakingscamera’s in winkels, op parkeerterreinen en op bedrijventerreinen. Bijna elke geldautomaat heeft inmiddels een camera, net als bijna elk benzinestation.

Ondernemers en bedrijventerreinen zetten al decennia lang op grote schaal camera’s in voor de bewaking van hun eigendommen. Ook particulieren kiezen er steeds vaker voor om hun woning met elektronische ogen te bewaken. DSP schat dat er minimaal anderhalf miljoen bewakingscamera´s in Nederland hangen. Smartphones, webcams, nannycams en dashcams (en Google Glass) worden dan nog niet meegeteld.

Download: Rapport Cameratoezicht in Nederland (pdf)