‘De politie moet niet op zoek gaan naar nieuwe politievrijwilligers, maar meer gebruik maken van de ‘vrijwilligers’ die staan te popelen om intensiever met deze politie samen te werken’ aldus Richard Franken, commercieel directeur van Trigion Beveiliging en zelf oud-politiefunctionaris.

Trigion heeft 8.500 goed opgeleide professionals die, vanuit hun dagelijkse werkzaamheden, belangrijke informatie met de politie kunnen delen en die eventueel per direct een aantal taken van de politie kunnen overnemen.

Het aantal vrijwilligers bij de politie gaat als het aan minister van Veiligheid Opstelten ligt fors omhoog. Op dit moment zijn er nog ruim 2.300 vrijwilligers, zij vertegenwoordigen iets meer dan 4,5% van de politiesterkte. Opstelten wil dat over vier jaar het aantal vrijwilligers 10% bedraagt ten opzichte van de operationele sterkte van 49.500 dienders. Het aantal vrijwilligers is de afgelopen jaren gedaald. Volgens Opstelten zijn vrijwilligers echter belangrijk voor de betrokkenheid van burgers bij de veiligheid op straat. Ook brengen zij een ‘frisse blik’ en ervaring mee waarmee de politie haar voordeel kan doen.

Om het aantal vrijwilligers te vergroten, kijkt Opstelten hoe hij hun werk interessanter kan maken, bijvoorbeeld door hen breder in te zetten. Ook kijkt hij samen met de Politieacademie of de duur van de opleiding moet worden gewijzigd. Er bestaan twee typen vrijwilligers: vrijwillige politieambtenaren en zogeheten volontairs. De vrijwillige ambtenaren worden op straat ingezet, bijvoorbeeld bij verkeerscontroles. Volontairs verrichten administratieve, technische en huishoudelijke werkzaamheden voor de politie. Zij zijn hier gemiddeld zo’n 250 uur per jaar mee kwijt.

Volgens Franken ligt de prioriteitstelling binnen het politieapparaat verkeerd. ‘Effectiviteit en efficiency kunnen we eenvoudiger en goedkoper bereiken door meer kennis, ervaring en informatie tussen de publieke en private toezichthouders onderling uit te wisselen’. Om dit te onderstrepen geeft hij een praktisch voorbeeld. ‘Onze mensen zijn bijvoorbeeld actief in de vitale infrastructuur. Tijdens hun werkzaamheden vergaren zij veel informatie, die voor politie en opsporingsdiensten erg waardevol kan zijn in het kader van effectieve terreurpreventie. Hetzelfde geldt voor onze centralisten, die vanuit de AlarmServiceCentrale toezicht houden op afstand. Het blijft lastig om goede afspraken te maken over effectieve uitwisseling van informatie’.

Opstelten devalueert taken Toezicht & Handhaving

‘De afgelopen jaren is de particuliere beveiligingssector professioneler geworden en is ook het imago sterk verbeterd’, aldus Franken. De sector is stevig gegroeid en steeds vaker wordt gekeken naar publiek-private-samenwerking, inzet van particuliere toezichthouders in aanvulling op overheidsdiensten. Een belangrijk item waarom de samenwerking niet breder loopt, is de angst vanuit de overheid om haar regierol te verliezen. Volgens Franken moet deze regierol juist bij de overheid blijven, maar kunnen particuliere beveiligingsbedrijven diverse (uitvoerende) taken van de politie overnemen.

‘Het uitbesteden van taken, zoals bijvoorbeeld snelheidscontroles, preventief toezicht in wijken, etc. is een prima initiatief’, aldus Franken. ‘De particuliere beveiligingssector levert professionele toezichthouders die, onder regie van de politie, taken oppakken binnen het spectrum van toezicht en handhaving. In een zoektocht naar effectieve afstemming tussen publiek en privaat toezicht, is het geen goed signaal om vrijwilligers te verkiezen boven private professionals. Opstelten devalueert daarmee de taken op het gebied van toezicht en handhaving’.

Poging om een relatief dure politieorganisatie aan te vullen met goedkope krachten

‘Onlangs heeft branchevereniging VPB een onderzoek uitgevoerd naar de kosten voor inzet van een politiefunctionaris in vergelijking tot een beveiligingsprofessional’, aldus Franken. ‘Een politiefunctionaris bleek tweemaal zoveel te kosten als een beveiliger, die voldoet aan dezelfde kwalificaties en dezelfde taken uitvoert.

Franken ziet de inzet van politievrijwilligers als oneigenlijke concurrentie en een poging om kosten te drukken. ‘Het frustreert dat de overheid niet zoekt naar de meest efficiënte oplossing om toezicht en handhaving te organiseren, maar een relatief dure politieorganisatie aanvult met goedkope vrijwilligers. Liever blijft hij vanuit de sector in gesprek over effectieve en efficiënte verdeling van taken tussen politiefunctionarissen en beveiligingsprofessionals. De slagen die daarmee gemaakt kunnen worden zjin vele malen groter dan met de inzet van politievrijwilligers’. Opnieuw een praktisch voorbeeld: ‘als bij snelheidscontroles voor 50% beveiligingsprofessionals worden ingezet, levert dat een aanzienlijke besparing op. Deze besparing kan worden benut voor meer snelheidscontroles, of voor ander politietaken’.