De gemeente Amsterdam is het project de Digitale Perimeter gestart. Het doel hiervan is het creëren van veiligheid rond de Johan Cruyff ArenA, zonder inbreuk te maken op de privacy van passanten. TNO is gevraagd om te onderzoeken of dit haalbaar is.

Hoe is gezichtsherkenning te gebruiken om de vrije samenleving te helpen beveiligen en daarbij tegelijkertijd de privacy zo goed mogelijk te beschermen? Dat was de strekking van de oproep van politiecommissaris Mark Wiebes. Samen met de gemeente Amsterdam en de Johan Cruijff ArenA zette TNO daarom het project de Digitale Perimeter op waar deze uitdaging werd ondergebracht.

Dreigingen
Deze week is het rapport De bescherming van privacy bij niet-coöperatieve gezichtsherkenning openbaar geworden waarin TNO een eerste antwoord geeft. Beschreven wordt op welke manier gezichtsherkenning mogelijk een bijdrage zou kunnen leveren aan de vrije samenleving, welke specifieke dreigingen dat dan voor de privacy zou kunnen opleveren en hoe die dreigingen middels technologie te beheersen zijn.

Grote criminelen
Sommige van de privacy dreigingen zijn volgens TNO inherent aan niet-coöperatieve gezichtsherkenning en daardoor bij dit middel altijd aan de orde. Bijvoorbeeld dat er beelden van passanten worden gemaakt middels camera’s op straat. Andere privacy-dreigingen zijn afhankelijk van de toepassing en uitvoering. Om er bijvoorbeeld grote criminelen mee te kunnen herkennen is het niet altijd nodig dat de beelden in alle detail worden vastgelegd, dat ze met allerlei organisaties in openheid worden gedeeld of dat er bij iedere passant een koppeling met identiteitsgegevens zou moeten plaatsvinden.

Technologieën
In het rapport worden verschillende technologieën beschreven die kunnen helpen om privacy-dreigingen, die specifiek zijn voor gezichtsherkenning in de openbare ruimte, te beheersen. Eén daarvan, secure multi-party computation, wordt verder uitgediept. Met die technologie is het mogelijk om live beelden binnen redelijke tijd te vergelijken met gezichten van grote criminelen op een watchlist. En dat gebeurt zodanig snel dat de uitkomst van een vergelijking nog op tijd komt voor een passende opvolging. De methode is passend bij de reden waarom iemand wordt gezocht en ook passend bij de (on)zekerheid die er is over de herkenning, aldus TNO.

Niet klaar
Beleidsmakers kunnen dankzij het onderzoek nu beter afwegen welke ruimte er moet worden geboden aan gezichtsherkenning in de (semi-)openbare ruimte. Uitvoerende veiligheidsorganisaties en gemeenten kunnen hiermee beter beslissen of en op welke manier ze het nut van deze technologie voor hun werk verder willen verkennen. De industrie kan helpen zorgen dat gezichtsherkenningstechnologie standaard met zo veel mogelijk technische waarborgen komt om ook de privacy adequaat te beschermen. Het werk is dus nog niet klaar.