Wat hebben het verhuren van bedrijfsruimte aan criminelen, een besturingssysteem voor camera’s, een ID-kaart voor de havens en natuurfilms met elkaar gemeen? Het waren de onderwerpen van de Security Sessie van de afgelopen week.

De Security Sessies zijn een initiatief van security-expert Jan van Toorn en vinden drie tot vier keer per jaar plaats voor een geselecteerd publiek. Door deelnemers te verdelen over de ochtend en de middag, kunnen zij georganiseerd worden conform de richtlijnen van het RIVM. De sessie van afgelopen week was alweer de tweede tijdens de coronacrisis. En weer kwamen onderwerpen aan de orde die nog niet eerder de revue waren gepasseerd.

Dekmantel
De eerste spreker was Roy Verhey van Silver Vast, een firma die bedrijfsruimtes verhuurt. Hij werd ruim drie jaar geleden onaangenaam verrast door een buurman die hem vertelde dat een van zijn opstallen omsingeld was door de politie en de brandweer. Hij had de ruimte verhuurd aan een bedrijf dat metalen uit afval haalt, maar dat bleek slechts een dekmantel voor een drugslaboratorium, dat slim verborgen was onder een grote berg schroot. Voor Verhey was dit het begin van een ‘grote bak ellende’. “Ik moest als getuige op het politiebureau verschijnen, maar ik voelde mij behandeld als een verdachte. Vervolgens moest ik bij de burgemeester op het matje komen. Die wilde mijn hal voor drie maanden sluiten. Ik mocht er niet meer naar binnen. Zelfs niet om de 400 ton afval op te ruimen en ervoor te zorgen dat kinderen er niet konden spelen en verongelukken. Tot slot wilde de bank mij royeren als klant, terwijl ik daar nota bene alleen een rekeningcourant had lopen.”

Fouten
Het kostte Verhey grote moeite om anderen ervan te overtuigen dat hij niets met het drugslaboratorium te maken had. “Iedereen dacht: waar rook is, is vuur. Ik heb natuurlijk fouten gemaakt. Ik ben te naïef geweest. We vertrouwden elkaar altijd op grond van blauwe ogen en waren niet gewend om nader onderzoek te doen naar huurders. Er had wellicht een belletje moeten gaan rinkelen toen de huurder op een gegeven moment alleen contant wilde betalen. Achteraf bleek het ook maar een stroman. Intussen waren bij mij de kosten opgelopen tot 110.000 euro. Kosten voor rechtshulp, schoonmaakkosten, huurderving en noem maar op. Zoiets maakt je financieel, maar ook emotioneel kapot.” Pas in december 2019 vond de rechtszaak plaats en kon het blazoen van Verhey gezuiverd worden. “Vadertje Staat zou mijn kosten op de verdachten verhalen, maar ik denk niet dat ik daar echt op hoef te rekenen. Ik heb mijn lesje geleerd. Ik werk niet meer via makelaars en verhuur alleen nog aan mensen die ik via-via ken.”

Besturingssysteem
De tweede inleiding ging over een heel ander onderwerp. Senior business development manager André Bos van Bosch Security Systems vertelde over een initiatief van zijn werkgever: Security & Safety Things. Dit houdt het ontwikkelen van een Android-achtig besturingssysteem voor bewakingscamera’s in. De bedoeling is dat alle fabrikanten van intelligente bewakingscamera’s dit gaan gebruiken, zodat softwareontwikkelaars hun producten niet langer voor elk cameramerk apart hoeven uit te brengen. De specificaties voor het nieuwe besturingssysteem worden ontwikkeld binnen de Open Security & Safety Alliance (OSSA), waarin behalve Bosch ook Hanwha, Milestone, Pelco en Vivotek zijn vertegenwoordigd. “Camera’s kunnen al heel veel, maar er is nog veel meer mogelijk als er meer wordt samengewerkt”, stelde Bos. “Je kan bijvoorbeeld veel meer doen met de data die nu al wordt verzameld.”

Interessante markt
Camera’s veranderen geleidelijk in slimme sensoren, merkte Bos op. “Steeds meer camera’s hebben chips met kunstmatige intelligentie en deep learning aan boord. Een interessante markt, want de omzet in slimme camera’s groeit nu al drie keer zo hard (18,6%) als die in conventionele camera’s. De spreker noemde drie vormen van kunstmatige intelligentie. De eenvoudigste vorm reageert op veranderingen in het beeld. De middelste vorm kan onderscheid maken tussen veranderingen, terwijl de hoogste vorm deep learning genoemd mag worden. Dat zijn camera’s die bijvoorbeeld mensen tellen, terwijl zij alle andere bewegingen negeren. In plaats van beelden, versturen zij metadata, wat de mogelijkheden in het kader van de privacywetgeving verruimt. “De technologie verandert, maar de markt ook. Je kan Security & Safety Things vergelijken met Airbnb. Het produceert zelf niets, maar brengt wel markten voor vraag en aanbod bij elkaar. Zo werken de grootste bedrijven ter wereld tegenwoordig.” Bos verwacht dan ook dat het nieuwe initiatief een enorme stimulans gaat betekenen voor wat slimme camera’s kunnen. Wel is er politieke tegenwind. De grote Chinese camerafabrikanten mogen het nieuwe besturingssysteem weliswaar gebruiken, maar mogen op last van de Amerikaanse regering niet actief bij de ontwikkeling worden betrokken, terwijl zij op het gebied van kunstmatige intelligentie tot de meest vooruitstrevende bedrijven ter wereld behoren.

Identificatie in de havens
De derde spreker was geveld door corona, maar het was Jan van Toorn gelukt om snel een vervanger te vinden: Cor Stolk, directeur van Secure Logistics en van een waarschuwingsregister voor de logistieke sector. Hij vertelde over Secure Logistics, een initiatief binnen de havens, waarbij 7100 bedrijven uit 33 landen zijn aangesloten. 46.500 werknemers maken gebruik van de diensten van deze organisatie. Zij hebben een pas, waarmee zij toegang krijgen tot alle faciliteiten waarvoor zij gerechtigd zijn. Vooral voor vrachtwagenchauffeurs is dat een uitkomst. Die hoeven niet meer twintig verschillende ID-pasjes bij zich te hebben. Per dag wordt zo 1 miljoen keer een identiteit geverifieerd, waarbij dat 40.000 keer biometrisch gebeurt. “Het levert 60 tot 90 procent efficiencywinst op, terwijl de privacy is gewaarborgd, doordat alleen verificatie plaatsvindt”, aldus Stolk.De opzet van het systeem was niet eenvoudig. De initiatiefnemers liepen tegen tal van beperkingen op. Hoe verwerk je op legitieme wijze de persoonsgegevens? Hoe worden de administratieve lasten verdeeld? Hoe wordt leveranciersafhankelijkheid voorkomen? Er was wel behoefte aan een uniform systeem. Sommige bedrijven hadden al meerdere systemen, doordat zij in het verleden bedrijven met andere technologie hadden overgenomen. Daarom werd 20 jaar geleden de uniforme kaart ontwikkeld met biometrische verificatie voor plaatsen waar dat proportioneel werd geacht.

Besparingen
Bedrijven die gebruik willen maken van de CargoCards, PortKeys en Digital Safety Passports van Secure Logistics worden gecontroleerd. Pas als alles in orde blijkt, mogen passen worden verstrekt aan medewerkers. Hierop staan de identiteitsgegevens, maar desgewenst ook informatie over gevolgde opleidingen en de geldigheid van certificeringen. Als een certificaat of vergunning verloopt, wordt automatisch de toegang geweigerd tot locaties waar die documenten verplicht zijn.Bij veel locaties kan men tegenwoordig ook de smartphone gebruiken voor een ID-check. Bij hogere beveiligingsniveaus blijft een pasje nodig, eventueel met biometrisch template. Stolk: “In het verleden kon het negentien minuten duren voordat alles was gecontroleerd en een chauffeur het terrein op mocht met zijn wagen. Nu duurt dat 7 seconden. Bedenk maar eens wat het kost als er een file van vrachtwagens voor de poort staat te wachten. Een van onze bedrijven ontvangt er 14.000 per dag. Na invoering van het nieuwe systeem konden 26 balies dicht, dus tel uit je winst!” Inmiddels kunnen chauffeurs ook vooraf, via een app, zien hoe druk het is op de terminals, zodat zij daarop hun route en aankomsttijden kunnen afstemmen.

Natuurfilms
Als laatste kwam Willem Berents aan het woord. Hij maakte verschillende unieke natuurfilms van onder andere dieren in het havengebied, bevers en het leven in de rioolstelsels. Waar hij filmt heeft de apparatuur het vaak zwaar te verduren en grenzen de belichtingsmogelijkheden tegen het onmogelijke aan. Om toch onder alle omstandigheden bioscoopkwaliteit te verkrijgen, maakt hij meer en meer gebruik van bewakingscamera’s. “Ook bewakingscamera’s moeten vooral ’s nachts uitstekend presteren. Wat dat betreft hebben beveiligers en natuurfilmers met dezelfde uitdaging te maken.” Berents heeft nog wel vele wensen. Het vervelendst vindt hij de compressie die bewakingscamera’s gebruiken. “Die knijpen het hele beeld kapot.” Ook de framerate zou wat hem betreft veel hoger kunnen. Bewakingscamera’s werken vaak met 25 frames per seconde. “Voor een natuurfilm heb ik liever 150 fps, maar dat is met een bewakingscamera echt niet mogelijk. Ik zou tevreden zijn als 42 fps – de sweet spot – gehaald zou kunnen worden.” Verder vindt Berends dat bewakingscamera’s een veel te scherp beeld opleveren. “Logisch, want je wil een crimineel kunnen herkennen. Maar mooi is het niet. Professionele filmcamera’s hebben een veel grotere sensor en een groter objectief, waardoor je het object mooi scherp krijgt tegen een wazige achtergrond. Alleen heb je dan weer een camera waarmee je ’s nachts bijna niets ziet. We zullen dus zeker bewakingscamera’s blijven gebruiken. Een hele goede om de dieren te filmen en een gewone om de goede te bewaken tegen diefstal!”