Tien jaar geleden werd supersnelrecht ingevoerd om vooral geweld tegen hulpverleners en politieagenten rond de jaarwisseling snel te kunnen bestraffen. Er zou een afschrikkende werking van uit moeten gaan. In de praktijk blijkt de maatregel nauwelijks uitvoerbaar, zo schrijft de Volkskrant. De afgelopen drie jaarwisselingen werd supersnelrecht nog maar één keer toegepast.

De enige snelrechtszaak van dit jaar was op 3 januari. Een man werd veroordeeld tot een boete van 1000 euro wegens het beledigen van agenten. Niet dat er niet meer incidenten waren, maar het blijkt dat de meeste zaken te complex zijn om met snelrecht af te kunnen doen. Alleen eenvoudige zaken komen in aanmerking voor supersnelrecht, zoals openbare geweldpleging, geweld tegen hulpverleners of brandstichting. En ook dan is het voor de politie erg lastig om in de drukke periode het benodigde bewijs snel rond te krijgen. Verder komt het voor dat verdachten kort na de jaarwisseling nog te dronken zijn om berecht te kunnen worden of dat zij simpelweg weigeren mee te werken aan supersnelrecht, wat wel een voorwaarde is. Het aantal incidenten rond de jaarwisseling neemt intussen fors toe en daarmee ook de roep van slachtoffers richting de overheid om daar iets aan te doen. Die roep was er in 2008 ook en die werd toen beantwoord met de invoering van supersnelrecht en ‘lik op stuk’. Verdachten moesten binnen drie tot zes dagen voor de rechter verschijnen en werden dan meteen veroordeeld. In 2011 gebeurde dat 23 keer. In de jaren daarna nam het aantal steeds verder af.

Geen preventieve werking
Behalve de man die 3 januari werd veroordeeld werden nog 328 mensen aangehouden tijdens Oud en Nieuw. Een aantal van hen zal op een gewone snelrechtzitting moeten verschijnen. Dat wil zeggen dat zij binnen zeventien dagen voor de rechter moeten verschijnen. Veelal gaat het om personen die de politie hebben beledigd. Hoogleraar strafrecht Henny Sackers zegt in de Volkskrant dat supersnelrecht eigenlijk alleen werkt als er sprake is van een bekennende verdachte en als er geen slachtoffers zijn. Bovendien blijkt volgens hoogleraar recht en samenleving Jan Brouwer uit criminologisch onderzoek dat lik-op-stukbeleid geen preventieve werking heeft. Supersnelrecht tijdens Oud en Nieuw is er volgens hem alleen om de publieke opinie te bevredigen. Ook de Raad voor de Rechtspraak is er niet enthousiast over. Supersnelrecht zou een ‘slordige’ rechtsgang in de hand werken. Het gevolg was dat rechters bij meer dan 60 procent van de (super)snelrechtzaken uiteindelijk een lagere straf oplegden dan door justitie was geëist. Mede daarom zou nauwelijks nog gebruik worden gemaakt van supersnelrechtspraak.