Zeker als het gaat om detectie van personen, vormt automatische gezichtsherkenning in een camera een welkome functie. Een bedrijf dat daar heel sterk in is, is Eocortex. Specialisten leggen uit wat zoal mogelijk is en dat er een groot verschil bestaat tussen gezichtsdetectie en gezichtsherkenning.

Gezichtsdetectie is een manier om een ​​menselijk gezicht in een videofragment of een foto te vinden. Moderne software kan gezichten van andere objecten in de omgeving onderscheiden.
Een menselijk gezicht is een bron van veel informatie. Tijdens het analyseren, zijn onder andere het geslacht, de leeftijd en de emotionele toestand van de persoon te bepalen. Dat doet het menselijke brein al automatisch, maar het is ook mogelijk om dat met state of the art-technologie te doen. Wel is dit een bijzonder gecompliceerd proces. Alleen al omdat de technologie betrouwbaar moet werken ongeacht de lichtomstandigheden, oriëntatie en afstand van het gezicht tot de camera.

Zoeken naar gezichten op een egale achtergrond
Wat bepaalt nu of een gezicht een gezicht is? Zoeken naar huidtinten is niet echt een optie. Ook selecteren op basis van vormen is lastig. Dit levert geen betrouwbare resultaten op. In ieder geval is beweging ten opzicht van de achtergrond van belang. De software signaleert deze beweging en koppelt ankerpunten aan het object. Op basis hiervan is meestal al vast te stellen of het object een mens is. De computer gaat dan direct op zoek naar ogen. Rond de ogen wordt een gebied geselecteerd, dat groot genoeg is om het hele gezicht weer te geven. Het gebied kan een ovaal zijn, maar ook een cirkel, een vierkant of een driehoek. Met verfijndere ankerpunten zijn vervolgens wenkbrauwen, neusgaten, voorhoofd en mond vast te leggen. Er is dan een gezicht herkend, dat voor identificatie vergeleken kan worden met modellen in een database.

Het verschil tussen gezichtsdetectie en gezichtsherkenning
De termen gezichtsdetectie en gezichtsherkenning worden vaak ten onrechte gebruikt, omdat mensen geen verschil zien. In werkelijkheid zijn dit twee verschillende processen met verschillende functies en niveaus van complexiteit.

Gezichtsdetectie herkent een gezicht in een beeld, maar stelt niet vast aan wie het gezicht toebehoord. De gezichtskenmerken worden ook niet opgeslagen. Zo is niet na te gaan of iemand al eerder in beeld is gekomen. Wel is er software waaruit de leeftijd en het geslacht van waargenomen personen is af te leiden, maar niet meer dan dat.
Bij gezichtsherkenning gaat het daarentegen om het identificeren en herkennen van personen. Eerst wordt de aanwezigheid van een gezicht vastgesteld, waarna de kenmerken worden vergeleken met een database. Het is voor een succesvolle identificatie mogelijk om gezichten eerst in de database in te voeren. Bijvoorbeeld als het om medewerkers gaat. De software bepaalt de unieke kenmerken van het gezicht, bewaart ze en gebruikt ze voor latere identificatie.

Waar wordt de gezichtsdetectiemodule voor gebruikt?
Gezichtsdetectie wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Ten eerste is het een essentiële stap voor de daaropvolgende gezichtsherkenning. Er kan geen herkenning plaatsvinden zonder detectie. Gezichtsdetectie op zichzelf is in te zetten in situaties waarbij het van belang is om mensen te signaleren. Bijvoorbeeld als wel voertuigen zijn toegestaan, maar geen voetgangers of fietsers. Een andere mogelijkheid is het automatisch laten uitschakelen van een smartphone of computer als niemand naar het scherm kijkt. Dat is dan meer om stroom te besparen. In winkels is gezichtsdetectie te gebruiken om een beeld te krijgen van het klantenprofiel. Campagnes kunnen dan worden afgestemd op de gemiddelde leeftijd en het geslacht van klanten. Door ook emoties te signaleren is direct het effect van de campagnes af te leiden.

Het aantal mogelijkheden is zeer groot. Wie wil weten of er voor een bepaalde toepassing ook een gespecialiseerde module beschikbaar is, kan de situatie voorleggen aan een specialist van Eocortex (in het Engels).